برآورد و تحلیل بار حوادث شغلی استان قزوین با استفاده از روش daly در بازة زمانی سال های 1390 تا 1392

یکی از ارکان سه گانه ی «توسعۀ پایدار»، به زمینه های اجتماعی مربوط می شود که در آن، مسئولیت اجتماعی را در سطوح مختلف از برنامه ریزی تا اجرا به شکلی شفاف و دقیق، در بر می گیرد. با چنین نگرشی، حوادث ناشی از کار که سومین علت مرگ و میر در جهان محسوب می شوند، مستلزم تحلیلی علمی از منظر مسئولیت اجتماعی کارفرمایان و متولیان رسیدگی به وضعیت نیروی کار شاغل در جامعه خواهد بود. این درحالی است که حوادث کار را به عنوان یکی از مهم ترین عوامل ایجاد خطرات بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در جوامع صنعتی و در حال توسعه معرفی کرده اند. هدف پژوهش حاض، محاسبه سال های از دست رفته به علت حوادث شغلی در بین کارگران استان قزوین در بازه زمانی سال های 1390 تا 1392 است که می تواند چشم اندازهای برنامه ریزی برای بهبود شرایط کار و ارتقای سطح ایمنی کارکنان را در بنگاه های تولیدی دراختیار گذارد. این پژوهش به صورت یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر مبنای داده های ثبت شده حوادث  شغلی در استان قزوین انجام پذیرفته است. جامعه آماری مورد بررسی، تمامی موارد حوادث شغلی ثبت شده در سازمان تامین اجتماعی و اداره کار در طی سال های 1390 تا 1392 بوده است. در این پژوهش با استفاده از روش سازمان بهداشت جهانی، محاسبات مربوط در دو حالت در نظر گرفتن ارزش های اجتماعی و بدون در نظر گرفتن آن به عمل آمده اند. یافته ها نشان داد که بیشترین بار حوادث شغلی در مردان سنین 25 تا 29 سالگی، برای جمجمه و مربوط به حوادث سقوط و لغزیدن، به علت عدم نظارت بر کارگاه توسط کارفرما و در فعالیت های ساخت و ساز و بیشترین بار حوادث مربوط به حوادث منجر به فوت بوده است.  بر طبق نتایج، بار حوادث شغلی استان قزوین در طی سه سال بررسی، به میزان 33.6 درصد افزایش داشته است. همچنین توزیع فراوانی و بار حوادث شغلی از زوایای مختلفی چون گروه سنی، جنس، علت حادثه، نوع حادثه و فعالیت صنایع با دیگر مطالعات انجام شده در کشور و جهان هم خوانی دارد.